İnsanın hayatında kendinden çok sevceği biri olmalı mutlaka. Yaşamaktan bıktığında, herşey çok monoton geldiğinde onu düşünüp şükredebileceğin biri olmalı. Yaşama sebebin sayabileceğin biri olmalı.
Gülüşü uğruna herşeyi yapabileceğin biri. Ona baktığında için titremeli. Aşkım dediğinde nefesin kesilmeli. Üzüldüğünde değil, onu üzdüğünde daha çok ağlayacağın biri..
İkinizin yerine de üzülebilmelisin. Bazen tüm yükü sırtlamalısın. Ama onunla hissettiğin,onun hissettirdiği herşeye kurban olursun. Çünküsü iştesi nedeni sonucu yok. Onu içinde hissettiğinde işin bitti.
Ondan sonra canını gerçekten bi o yakabilir, bi o bulutların üstüne çıkarabilir. Herşeyi en uçta yaşarsın.
Kıskanmana çoğu zaman anlam veremez. Ama hep unutur, onu bi sen görmek istersin, elinde olsa bi yere kapat sadece sen gör. Bi sen dokun, aşık ol, sev, sarıl, şevkat göster, gül, eğlen, ağla.. Kaşını, gözünü, dudaklarını, saçlarını yeniden ezberle, aşık ol. Kimse göremesin, bilmesin. Sadece sen gör ondaki tüm güzelleri. Sadece sana özel olsun. O güzel sesi, gülüşü sadece senin için olsun.. Of özledim.
Özlemek hobin olur. En sevdiğin hobin. Yatağına yatıp gözünü yumduğunda tüm günden aklında kalan tek şey onun suratı olur. Bakmaya kıyamadığın, bi türlü doyamadığın suratı. Hayallerinde yeniden aşık olursun. Özlemekten canın çıkar, bahsedebildiğin tek konu haline gelir.
O üzgün olduğunda ondan daha beter olursun. İçin sızlar, ben üzüliyim de o mutlu olsun dersin. Bu hale gelirsin. Ve zerre pişman olmazsın.
Aşk anlatılmasa da çoğu zaman bu benim için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Biliniz ki bahtiyar ettiniz efenim,teşekkürler:)